Żelazo α praktycznie w ogóle nie rozpuszcza siarki, dlatego tworzy siarczek żelaza FeS który topi się w temperaturze 1200oC. W temperaturze 800-900oC stal zawierająca zbyt dużo siarki, jest bardzo mało plastyczna i krucha (tak zwana kruchość czerwonego żaru). W temperaturze 1000-1200oC (ponieważ FeS rozpuszcza się wtedy przejściowo w austenicie) stal dobrze się obrabia plastycznie. Powyżej temperatury topienia siarczku żelaza – 1200oC, stal jest łamliwa a zjawisko to nosi nazw kruchości na gorąco. Dodatek stopowy manganu, który tworzy z siarką siarczek manganu MnS krzepnący w temperaturze 1600oC, zmniejsza efekt kruchości czerwonego żaru. Siarka może powodować wystąpienie niepożądanej struktury pasmowej, zmniejsza udarność i spawalność a także niekorzystnie wpływa na własności magnetyczne. Siarka – poza stalami automatowymi do który celowo się ją dodaje, niepożądana jest praktycznie w każdej innej stali.