Norma PN-EN 10088-2 – Stale odporne na korozję — Część 2: Warunki techniczne dostawy blach cienkich/grubych i taśm ze stali nierdzewnych ogólnego przeznaczenia, określa wymagania techniczne dotyczące płaskich wyrobów ze stali nierdzewnych walcowanych na gorąco i na zimno, przeznaczonych do ogólnych zastosowań konstrukcyjnych, mechanicznych i chemicznych. Jest częścią kompleksowego standardu serii EN 10088, który obejmuje klasyfikację i specyfikacje różnych stali nierdzewnych.
Zakres normy PN-EN 10088-2
Norma PN-EN 10088-2 obejmuje stal nierdzewną w postaci wyrobów płaskich, takich jak:
- Blachy gorącowalcowane.
- Blachy zimnowalcowane.
- Taśmy i kręgi stalowe.
Produkty te są przeznaczone do ogólnych zastosowań, w których kluczowa jest odporność na korozję oraz odpowiednie właściwości mechaniczne, ale nie wymaga się specjalnych parametrów sprężynowych.
Gatunki stali według PN-EN 10088-2
Norma klasyfikuje stale nierdzewne na podstawie mikrostruktury i właściwości. Oto szczegółowy podział z przykładowymi gatunkami:
Stale austenityczne (seria 300):
Charakteryzują się wysoką odpornością na korozję, dobrą ciągliwością i plastycznością, nie są magnetyczne.
- X5CrNi18-10 (1.4301, AISI 304) – najpopularniejsza stal nierdzewna, szeroko stosowana w przemyśle spożywczym, budowlanym i chemicznym.
- X2CrNi18-9 (1.4307, AISI 304L) – wersja o obniżonej zawartości węgla, zwiększona odporność na korozję międzykrystaliczną.
- X2CrNiMo17-12-2 (1.4404, AISI 316L) – stal kwasoodporna z dodatkiem molibdenu, stosowana w środowiskach agresywnych (np. środowiska morskie).
- X10CrNi18-8 (1.4310, AISI 301) – stal nierdzewna sprężynowa, charakteryzuje się podwyższoną twardością i wytrzymałością mechaniczną.
Stale ferrytyczne (seria 400):
Mają dobrą odporność na korozję, ale niższą wytrzymałość mechaniczną w porównaniu do austenitycznych.
- X6Cr17 (1.4016, AISI 430) – podstawowa stal ferrytyczna, używana w dekoracyjnych elementach budowlanych.
- X2CrMoTi18-2 (1.4521) – stal ferrytyczna z dodatkiem molibdenu i tytanu, lepsza odporność na korozję w środowiskach chlorkowych.
Stale martenzytyczne:
Hartowalne stale nierdzewne, wykazujące wysoką twardość, ale ograniczoną odporność na korozję.
- X20Cr13 (1.4021, AISI 420) – stal stosowana w narzędziach chirurgicznych i częściach pomp.
- X30Cr13 (1.4028) – zwiększona twardość, stosowana w produkcji noży.
- X46Cr13 (1.4034) – stal o bardzo wysokiej twardości, używana w narzędziach tnących.
Stale duplex (dwu-fazowe):
Łączą właściwości austenityczne i ferrytyczne, charakteryzują się bardzo wysoką odpornością na korozję w środowiskach agresywnych.
- X2CrNiMoN22-5-3 (1.4462, AISI 2205) – stal duplex o doskonałej odporności na korozję i wysokiej wytrzymałości mechanicznej.
- X2CrNiN23-4 (1.4362) – stal duplex o podwyższonej odporności na korozję, stosowana w przemyśle chemicznym i morskim.
Tolerancje wymiarowe w normie PN-EN 10088-2
Norma określa precyzyjne tolerancje wymiarowe dla wyrobów płaskich. Obejmują one:
- Grubość blach: Określa minimalne i maksymalne odchyłki od zadanej wartości nominalnej.
- Szerokość blach: Dopuszczalne odchyłki szerokości w zależności od grubości materiału.
- Prostoliniowość: Maksymalne dopuszczalne odchylenia od linii prostej.
- Płaskość: Określenie dopuszczalnych falistości i nierówności powierzchni.
Tolerancje są precyzyjnie określone w zależności od metody walcowania:
- Walcowanie na gorąco: mniejsze wymagania dokładności wymiarowej.
- Walcowanie na zimno: wyższa dokładność wymiarowa, stosowana w precyzyjnych aplikacjach.
Właściwości mechaniczne określone w normie PN-EN 10088-2:
Norma podaje minimalne wartości dla:
- Granicy plastyczności (Rp0,2): określającej minimalne naprężenie, przy którym materiał ulega trwałemu odkształceniu.
- Wytrzymałości na rozciąganie (Rm): maksymalne naprężenie, jakie może wytrzymać materiał przed zerwaniem.
- Wydłużenia (A80): plastyczność materiału, określająca jego zdolność do rozciągania przed zerwaniem.
- Twardości (HB, HRB, HV): w zależności od gatunku i stanu obróbki.
Historia normy i jej poprzedniczki:
Norma PN-EN 10088-2 została opublikowana w 1999 roku i zastąpiła wcześniejsze polskie normy dotyczące stali nierdzewnych, takie jak:
- PN-H-92128:1983 – dotycząca stali odpornych na korozję.
- PN-H-92138:1986 – określająca stale nierdzewne do zastosowań konstrukcyjnych.
- PN-H-92332:1993 – dotycząca blach nierdzewnych.
Wprowadzenie normy PN-EN 10088-2 miało na celu ujednolicenie standardów w ramach Unii Europejskiej, co pozwoliło na harmonizację wymagań technicznych dla stali nierdzewnych na poziomie europejskim.
Kolejne aktualizacje tej normy miały miejsce w latach 2005, 2007 oraz 2014, dostosowując ją do zmieniających się standardów i postępu technologicznego w przemyśle stalowym.
Zastosowanie stali wg PN-EN 10088-2:
Norma znajduje zastosowanie w wielu sektorach przemysłowych, takich jak:
- Przemysł spożywczy: zbiorniki, rurociągi, blaty.
- Przemysł chemiczny: aparatura procesowa, rurociągi w środowiskach agresywnych.
- Budownictwo: fasady, balustrady, okucia.
- Motoryzacja: układy wydechowe, elementy dekoracyjne.
- Przemysł morski: zbiorniki na wodę morską, elementy konstrukcyjne statków.
Norma PN-EN 10088-2 zapewnia jednolite standardy jakościowe dla stali nierdzewnych płaskich w całej Europie.