Porównanie metod obróbki cieplnej stali – tabela

Tabela przedstawia zestawienie najważniejszych metod obróbki cieplnej stosowanych w przemyśle metalurgicznym i mechanicznym. Uwzględnia parametry, takie jak zakres temperatury procesu, sposób chłodzenia, główny cel obróbki oraz jej zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu.

Kluczowe informacje zawarte w tabeli:

1. Metoda obróbki cieplnej – nazwa procesu, który wpływa na właściwości fizyczne i mechaniczne stali.
2. Zakres temperatury (°C) – przedział temperatury, w której przeprowadzany jest dany proces, co determinuje jego efektywność oraz wpływ na strukturę materiału.
3. Sposób chłodzenia – określa medium chłodzące lub metodę obniżania temperatury po obróbce cieplnej, mające kluczowe znaczenie dla finalnych właściwości mechanicznych.
4. Cel obróbki – główne zadanie procesu, np. zmniejszenie twardości, poprawa plastyczności, zwiększenie odporności na zużycie czy eliminacja naprężeń wewnętrznych.
5. Zastosowanie – wskazuje, w jakich produktach i gałęziach przemysłu dana metoda jest najczęściej wykorzystywana.

Podsumowanie kluczowych metod:

• Normalizowanie – wyrównuje strukturę stali, poprawia właściwości mechaniczne i stosowane jest głównie w elementach konstrukcyjnych.
• Wyżarzanie odprężające – usuwa naprężenia wewnętrzne, stosowane po spawaniu i obróbce plastycznej.
• Zmiękczanie – zmniejsza twardość, ułatwiając obróbkę skrawaniem, często stosowane w stalach narzędziowych.
• Hartowanie – zwiększa twardość i odporność na ścieranie, szeroko stosowane w narzędziach i elementach maszyn.
• Odpuszczanie – redukuje kruchość po hartowaniu, poprawia plastyczność i odporność na zmęczenie.
• Hartowanie powierzchniowe (hartowanie indukcyjne, hartowanie płomieniowe) – wzmacnia tylko warstwę wierzchnią, stosowane w elementach narażonych na tarcie.
• Obróbka cieplno-chemiczna (azotowanie stali, nawęglanie stali) – zwiększa odporność na zużycie i korozję, stosowane w wałach, tłokach i elementach precyzyjnych.